Ochrona dziedzictwa kulturowego wiąże się z licznymi wyzwaniami, którym jako profesjonaliści staramy się sprostać, osiągając założone rezultaty w ramach posiadanych budżetów. Niezależnie od miejsca pracy, dzielimy te same potrzeby, trudności i wizje – pragniemy by dziedzictwo pozostało zachowane dla wielu przyszłych pokoleń. Jednocześnie zdajemy sobie sprawę, że mamy wciąż za mało okazji aby dzielić się doświadczeniami i osiągnięciami w gronie specjalistów swojej dziedziny. Dlatego właśnie zdecydowaliśmy się zorganizować konferencję Condition.2015.
Mając na uwadze, że właściwie realizowana konserwacja musi uwzględniać właściwie sporządzoną dokumentację, postanowiliśmy powiązać obie dziedziny. Ma to symboliczne znaczenie, ponieważ budowane obecnie w Tczewie Centrum Konserwacji Wraków Statków wraz z Magazynem Studyjnym dedykowane jest konserwacji, której towarzyszyć będzie digitalizacja w celach dokumentacji, monitorowania zmian i upowszechniania.
Po raz pierwszy w Polsce, specjaliści obu dziedzin z Polski, Norwegii i innych państw Europy, spotkają się na jednej (podzielonej na dwie części) konferencji poświęconej konserwacji i digitalizacji, aby dzielić się zarówno osiągnięciami naukowymi jak i dobrymi praktykami. Pragniemy aby konferencja Condition.2015 stała się forum wymiany wiedzy i jednocześnie inspirującym zawodowo doświadczeniem dla każdego z jej uczestników. Konferencja ma na celu integrację środowisk z całej Europy, zajmujących się tymi trudnymi zagadnieniami i zapoczątkowanie regularnych spotkań dotyczących omawianych tematów.
Tak w konserwacji jak i digitalizacji, zastosowana metoda determinuje w znacznym stopniu uzyskany efekt. W ramach jednej konferencji brak jest czasu aby omówić je wszystkie dla każdego typu przypadku. Z tego względu zakres tematyczny został celowo zawężony do konkretnych zagadnień, aby zapewnić korzyść dla uczestników konferencji, na co dzień zmagających się z wyzwaniami będącymi przedmiotem obrad.
Warto uczestniczyć w Condition.2015, ponieważ biorąc udział w części konferencji poświęconej konserwacji mają państwo szansę zapoznać się z najnowszymi osiągnięciami w dziedzinie konserwacji dla obiektów archeologicznych wydobywanych z mokrego środowiska, a także nawiązać współpracę z konserwatorami z wiodących centrów konserwatorskich w Europie. Natomiast w części poświęconej digitalizacji będą państwo mieli sposobność zapoznać się i dzielić dobrymi praktyki tworzenia cyfrowej dokumentacji obiektów o dużych wymiarach fizycznych. W obu przypadkach uzyskana wiedza ułatwi państwu dobór metod do istniejących możliwości i potrzeb.
0
0
0
0
